«من کهنه‌سربازی هستم زخم‌خورده از جنگ‌هایی که هرگز اتفاق نیافته‌اند.»
— مارک تواین
مقدمه
ما در آشوب تمام‌عیار ذهن و افکار مزاحم زندگی می‌کنیم.
ما می‌ترسیم قبول کنیم رنج و درد جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی هستند.
از نگاه به رنج‌های خود فرار می‌کنیم، زیرا می‌ترسیم ما را فرسوده کند.
اما تلاش برای سرپوش گذاشتن بر دردها، آن‌ها را چرکین‌تر می‌کند.
سه گام برای زیستن در میان آشوب
1️⃣ تصدیق
☀️ رنج جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی است.
🌺 من نیز در رنجم، مانند دیگران.
2️⃣ شجاعت
شجاعت پذیرش و نگاه آگاهانه به رنج، همان چیزی است که ما را توانمند می‌کند.
3️⃣ حضور آگاهانه
☘️ حضور در لحظه شفا‌بخش است و امکان دگرگون‌کردن رنج را به ما می‌دهد.
🧘♀️ بنشین و به نفس‌هایت توجه کن.
راه برو و به راه رفتنت توجه کن.
وقتی چای می‌نوشی، فقط چای بنوش.
نتیجه‌گیری
✅ ذهن‌آگاهی یعنی توانایی زیستن در آشوبی تمام‌عیار.
🟢 به زخمت آگاهانه نگاه کن؛ از همان‌جا نور وارد می‌شود.